Η ιστορία της σπιρουλίνας
- Ένας γερμανός επιστήμονας, ο Dr.Darwin ανακάλυψε την ύπαρξη αυτού του άλγους σε σπειροειδή μορφή και το ονόμασε Σπιρουλίνα
- Ο Dr. Clement από την Γαλλία το 1962 διαπίστωσε ότι οι φυλές Ganimou/Kanembu οι οποίες ζούσαν γύρω από την Λίμνη Chades στην Αφρική είχαν δυνατότερο οργανισμό σε σύγκριση με τους ανθρώπους του πολιτισμού, παρ'όλες τις κακές συνθήκες διαβίωσης και τους περιορισμένους πόρους.
- Η φυλή Ganimou τρώνε ένα μπλε-πράσινο άλγος το οποίο πλέει στην επιφάνεια της λίμνης. Αυτό το άλγος ήταν η σπιρουλίνα.
- Κείμενα της βιβλιογραφίας δείχνουν ότι αποτελούσε βασικό συστατικό της διατροφής των Aζτέκων στο Μεξικό, ενώ σήμερα συνιστά συμπληρωματικό συστατικό της Ιαπωνικής κουζίνας και προσλαμβάνεται και από συμπληρώματα διατροφής
- Τουλάχιστον 7.000 τόνοι σπιρουλίνας καλλιεργούνται σήμερα, ενώ προβλέπεται μέχρι το 2.020 η ποσότητα της να έχει τριπλασιαστεί.
- Αν και αναφορές για την κατανάλωση της σπιρουλίνας έχουν γίνει πολλούς αιώνες πριν, όπως από τους Αζτέκους στο Μεξικό, η σπιρουλίνα βρίσκεται είτε με την μία μορφή είτε με την άλλη εδώ και 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, η επανακάλυψη της από τους επιστήμονες έγινε τα τελευταία 30 χρόνια. Αναπτύσσεται φυσικά σε ζεστές και υψηλής αλκαλικότητας λίμνες σε υποτροπικές περιοχές, και σε φάρμες από άλγη σε ελεγχόμενες συνθήκες περιβάλλοντος. Σήμερα η σπιρουλίνα είναι απαραίτητο μέρος της δίαιτας εκατομμυρίων ανθρώπων. Η ετήσια κατανάλωση της καλλιεργούμενης σπιρουλίνας για την ανθρώπινη διατροφή ξεπερνά τους 2.000 μετρικούς τόνους. Μία τέτοια γρήγορη αποδοχή ενός νέου τροφίμου δεν έχει προηγούμενο και οφείλεται κυρίως στις καταπληκτικές ιδιότητες αυτής της ισχυρής τροφής