Το άγριο Γανόδερμα είναι πολύ σπάνιο και δύσκολο στη συλλογή.
Ακόμα και αν κάποιος το βρει κατά τύχη, ποτέ δεν θα είναι δραστικό εξαιτίας της ωρίμανσής του.
Γίνεται σκληρό όπως το δέρμα. Ίσως να είναι και τοξικό. Εφόσον συλλέγεται τυχαία, ο ποιοτικός έλεγχος είναι αδύνατος.
Το 1970, ένας τεχνικός του Ινστιτούτου Επιστημονικής Έρευνας Τροφίμων (Foodstuff Scientific Research Institute) του παναπιστημίου του Κιότο, ο κος Yukio Naοi, χρησιμοποίησε
τη "Μέθοδο Καλλιέργειας Διαχωρισμού Σπορίων" για την επιτυχή καλλιέργεια του μανιταριού Γανόδερμα.
. Αυτή η μέθοδος εισήχθη και στην Κίνα το 1975. Εφόσον οι κλιματικές και οι εδαφικές συνθήκες εκεί είναι ιδανικές, αυτή η τεχνική έγινε ευρέως αποδεκτή, στα πρώτα στάδια έρευνας για την ιδανική μέθοδο καλλιέργειας για το Γανόδερμα.
